Figge เขียนไว้ในบทความปี 2547 ของเขา “Bio-folio: การใช้ทฤษฎีพอร์ตโฟลิโอกับความหลากหลายทางชีวภาพ” “ยีน สปีชีส์ หรือระบบนิเวศสามารถถือเป็นสินทรัพย์ได้” ข้อความที่ตัดตอนมาอ่านว่า: “มีงานวิจัยจำนวนมากเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมของความหลากหลายทางชีวภาพต่อความยืดหยุ่นของระบบนิเวศ ความยืดหยุ่นของระบบนิเวศสามารถตีความได้ว่าเป็นความสามารถในการดูดซับการเปลี่ยนแปลงและการรบกวนก่อนที่จะเปลี่ยนจากสถานะหนึ่งไปอีกสถานะหนึ่ง”
การรักษาและแม้กระทั่งการสร้างความหลากหลายทางพันธุกรรมนั้นมีความสำคัญมากขึ้นเรื่อยๆ
เนื่องจากเกษตรกรและผู้เพาะพันธุ์พืชมองหาวิธีจัดการกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และเพิ่มแรงกดดันจากศัตรูพืชและโรค Gouache กล่าวว่า “เพื่อให้มีโอกาสสร้างพันธุ์ใหม่ที่จะดำเนินการได้ เราต้องการความหลากหลายทางพันธุกรรม “ยิ่งแหล่งที่มาของพันธุกรรมที่ผู้เพาะพันธุ์พืชมีมากเท่าใด โอกาสในการผสม ผสมผสาน และจัดการกับความท้าทายที่พวกเขาตั้งเป้าไว้ก็จะยิ่งดีขึ้นเท่านั้น”
“แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะพูดเกินจริงถึงความสำคัญของความหลากหลายของพืชผล” Erik Solheim อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการพัฒนาระหว่างประเทศของนอร์เวย์ในปี 2550 กล่าวเมื่อมูลนิธิ Bill และ Melinda Gates Foundation มอบเงินช่วยเหลือจำนวน 37.5 ล้านดอลลาร์แก่ Crop Trust และรัฐบาลนอร์เวย์ได้ทำการจับคู่ เงินช่วยเหลือจำนวน 7.5 ล้านเหรียญสหรัฐ
เงินช่วยเหลือเหล่านี้ได้รับการจัดสรรเพื่อรักษามากกว่า 95 เปอร์เซ็นต์ของความหลากหลายของพืชผลที่ใกล้สูญพันธุ์ที่จัดขึ้นในธนาคารยีนของประเทศกำลังพัฒนา ซึ่งหลายแห่งไม่ได้รับทุนสนับสนุนและอยู่ในสภาพทรุดโทรม นอกจากนี้ เงินดอลลาร์เหล่านี้ยังถูกใช้เพื่อเป็นทุนให้กับระบบข้อมูลทั่วโลกที่ครอบคลุม ซึ่งจะช่วยให้ผู้เพาะพันธุ์พืชทุกแห่งหนสามารถค้นหายีนแบงค์ทั่วโลกเพื่อหาลักษณะที่จำเป็นในการต่อสู้กับโรคใหม่ ๆ และรับมือกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ
ในขณะที่เกือบทุกคนสามารถเห็นพ้องต้องกันเกี่ยวกับความสำคัญของการรักษาความหลากหลายทางพันธุกรรม สิ่งที่เราเป็นอยู่ในปัจจุบันและวิธีที่เราทำนั้นอาจเป็นข้อขัดแย้งอย่างมาก — ขับเคลื่อนด้วยความปรารถนา ความกลัว เงินดอลลาร์ การเมือง และความเชื่อ
Crop Trust ระบุว่าประมาณ 20 เปอร์เซ็นต์ของความหลากหลายของพืชอยู่ภายใต้การคุกคามจากความเสื่อมโทรมของแหล่งที่อยู่อาศัย ชนิดพันธุ์ที่รุกราน และการใช้ประโยชน์มากเกินไป
ตัวแทนจากมูลนิธิบิลและเมลินดา เกตส์ เคยกล่าวไว้ว่า: “ไม่มีความมั่นคงทางอาหารเกิดขึ้นได้หากปราศจากหลักประกันพื้นฐานการผลิตอาหารของเราก่อน — ความหลากหลายทางพันธุกรรมของทุกพืชผล…”
ทุกประเทศต่างพึ่งพาซึ่งกันและกันสำหรับสารพันธุกรรมพืชที่สำคัญ
จนถึงปัจจุบัน มีความพยายามที่จะสร้างกรอบการทำงานเพื่อรักษาความหลากหลายทางพันธุกรรม หนึ่งคือพิธีสารนาโกย่าและอีกประการหนึ่งคือสนธิสัญญาระหว่างประเทศว่าด้วยทรัพยากรพันธุกรรมพืชเพื่ออาหารและการเกษตร (ITPGRFA) ในบทความนี้เราจะเน้นที่ส่วนหลัง สนธิสัญญาก่อตั้งขึ้นภายใต้การอุปถัมภ์ขององค์การอาหารและการเกษตรแห่งสหประชาชาติ สนธิสัญญามีผลใช้บังคับเมื่อวันที่ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2547 โดยได้รับคำแนะนำจากหน่วยงานกำกับดูแลที่ประกอบด้วยผู้แทนจากคู่สัญญาทุกฝ่าย
กรอบการทำงานของสนธิสัญญา สนธิสัญญากำหนดให้บรรลุผลสามสิ่ง ประการแรก มีวัตถุประสงค์เพื่อดูแลการอนุรักษ์ทรัพยากรพันธุกรรมพืชเพื่ออาหารและการเกษตร ประการที่สอง ทรัพยากรพันธุกรรมควรใช้ในลักษณะที่ยั่งยืน และประการที่สาม ควรมีการจัดการการเข้าถึงและการแบ่งปันผลประโยชน์ สนธิสัญญายังตระหนักด้วยว่าเกษตรกรมีส่วนทำให้เกิดความหลากหลายของพืชผลที่เลี้ยงโลก ดังนั้นจึงทำงานเพื่อให้แน่ใจว่าผู้รับแบ่งปันผลประโยชน์ที่ได้รับจากการใช้สารพันธุกรรมเหล่านี้
ด้วย 144 ประเทศที่เข้าร่วมในสนธิสัญญา นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ก็ได้จัดตั้งระบบพหุภาคีระดับโลก (MLS) เพื่อให้เกษตรกร ผู้ปรับปรุงพันธุ์พืช และนักวิทยาศาสตร์สามารถเข้าถึงสารพันธุกรรมพืชจากพืช 64 ชนิด และเพื่อให้แน่ใจว่าผู้รับจะได้รับผลประโยชน์ร่วมกันจาก การใช้สารพันธุกรรมเหล่านี้ตามขั้นตอนที่ตกลงกันไว้
Credit : nawraas.net wichitapersonalinjurylawfirm.com azquiz.net rawodyssey.com seguintx.org edtreatmentguide.net replicawatches2.org snowsportsafetyfoundation.org newmexicobuildingguide.com hobartbookkeepers.com
